А лес сустрэў гуллівым рэхам,
То вецер гушкаў верхавіны.
Зялёны, гаманлівы - летам,
Цяпер - пануры і маўклівы.
Сям-там яшчэ пад промнем сонца
Блішчыць у голлі пазалота,
Трывожна ціўкае бясконца
Сінічка - дзіўная істота.
Ляцяць ад ветрыку імкліва
З бяроз апошнія паштоўкі,
І на рабінах сарамліва
Блішчаць чырвоныя пацёркі.
Лістотай рыжаю усланы
Лясныя сцежкі і дарогі
Нібы загіпнатызаваны
Яго дрыготкія аблогі.
Спавіта ўсё наўкол дрымотай -
Лес сном асеннім адпачыне,
Ды марыць ён, як я, употай -
Калі ізноў вясна нахлыне...