Жайраңдаған жайық-қыз құлын мүсін, Әудем жерден сезеді үніңді ішім.
Ұғын, түсін лүпілін жүрегімнің,
Мінезбен де маңғаздау жұғымдысың.
Базбіреулер «қошақан», «сәби» десін,
Өз орны бар арусың фәниде шын.
Ұғымың да, өзгеше қылығың да,
Тал бойыңнан табылар сан үйлесім.
Думаю вот это?