Не ведаю, спадабаецца вам ці не. Можа што возьміце ^^
Як хутка ідзе
час. Нават і не верыцца, што ўжо дваццаць першае стагоддзе. Уяўляецца, што
толькі нядаўна я ўпершыню пайшоў у школу, пазнаёміўся са сваімі сябрамі і
аднакласнікамі. І вось яшчэ некалькі год і я закончу школу. Прыйдзецца вырашаць,
что ж рабіць у будучым. Мне так хочыцца верыць, што мае мары сбудуцца.
І вось, не
паспееш азірнуцца і вось яна – старасць. А што я пакіну нашчадкам? Я ж увогуле
яшчэ нічога маштабнага не зрабіў. І ці зраблю? Але ж, можа я яшчэ і паспею
адкрыць у будучым што-небудь. А, калі не паспею, то абавязкова пасля мяне
застанецца мая краіна, якая багатая на вельмі таленавітых людзей.
Але часта
здараецца так, што людзі проста зарываюць свій талент і не хочуць яго
развіваць, проса забывая аб гэтым. Яны шукаюць высокааплатную работу, зусім не
думаючы аб тым, што ім прыйдзецца штодня працаваць. І гэта добра, калі работа
адпавядае інтарэсам, а калі не? Працаваць там, дзе табе не падабаецца, дзеля
таго, каб проста добра жыць? Можа яно і добра, але чаму не паспрабаваць
дасягнуць поспехаў у той справе, якая табе падабаецца? Мне здаецца, я занадта
многа гавару. Але я просто хачу сказаць сваім нашчадкам, што будуць і ў мой час
новым пакаленнем і пасля мяне, каб яны былі патрыётамі сваёй краіны, шанавалі яе, не забываліся на бацькоўскі дом,
а самое галоўнае, каб помнілі аб тым, што жыццё – самая каштоўная рэч, якая
даецца толькі аднойчы.