У вершы слуцкія ткачыхі
паэт раздумвае над лёсам беларускіз мастакоў і над сутнасцю мастацтва. Гэты
верш вельмі прыгожы , у гэтым вершы аўтар пытаецца расказаць пра тое што
сапрауднае мастацтва нельга стварыць пад прымусам, паясы ператварыліся ў
шыдэўры толькі тады калі ткачыхі ўклалі ў іх сваю душу. Паэт хацеў перадаць на
колькі цяжкі быў той час гэта быў сумны час прыгону, калі людзі былі не вольныя
рабіць тое, чаго хацелася ім . Час, калі прыгонныя людзі цалкам залежалі ад
пана, выконвалі толькі тое, што хацелася і падабалася яму:
Ад
родных ніў, ад роднай хаты
У панскі двор дзеля красы
Яны, бяздольныя, узяты
Ткаць залатпыя паясы.
Яшчэ аўтар пытаецца сказаць што роля мастацтва ў жыцці нрарода вельмі важна.
Добра быць коласам , але шчасліў той, каму давялося быць васільком… Бо нашто
каласы калі няма васількоў? Навошта людзі, калі не было іх памкнення да
прыгожага, да ідэалу-гэдак пісаў у творы апокрыў , гэтыя строкі подкрэслівабці
праблематыку гэтага верша.
У гэтым вершы апісваецца картіна рооднай зямлі,дзе “ткачыха замест пярсіцкага
узора шые цвяток радзімы васілька” :
Цямнее край зубчаты бора…
І тчэ, забыўшыся,рука ,
Заміж персідскага ўзора
Цвяток радзімы васілька.
Гэты верш трэба чытаць з паузамі, пасля кожнай стракі, з трохі жаласнай
інтанацыяй
У вершы слуцкія ткачыхі вельмі шмат супрацьпастаўленняў напрыклад” Родная хата
і панскі двор” (с) (З) (Л) (Р) гэтыя гукі дапамагаюць перадаць плёскат вады,
гэты верш заканчваецца шмат кроп/ем і тым што адбылася перамога свайго над
чужым
Гэты
верш вельмі прыгожы я яго чытала з вялікім захапленнем.Я думаю што у гэтым
вершы аўтар вельмі бадробна апісаў тўю цяжкую працу якая была ў той час.