Простае шчасце людское,
Так, як і наша з табою,
Пэўна, складаецца з солі,
З хлеба, сабранага ў полі,
З поту, з дарожнага пылу,
З роднага небасхілу,
З дружбы, мацнейшай ад смерці,
З песні... І так мне здаецца:
Каб з чаго іншага скласці,
Дык ці было б яно шчасцем?
Раскрыйте сэнс паэтычных вобразаў, з якіх Максім Танк "складвае" чалавечае шасце.
Чаму менавіта гэтыя паняцці найперш вылучае паэт?