- ізгі күн, Витенька.
- мен көремін, сен бір үй. Ал қайда әке-шешелер?
- әжеге оба кетті. Ғана кешқұрым қайтады.
- ал неғып олар мені ескертпеді, не барады? Мен, мүмкін, қарамастан және өзі бы әжені проведал.
- ал олар алғаш бару жоспарламады. Кейін әже позвонила, сұрады, чтобы олар келді, оған көмектесті. Оған керек, чтобы әке кәрі балалар кереуетті жиды және апарды, қайда керек.
- кереуетті? Неге?
- ал, Витя, сен ғой тағы білмейсің! Бас апа Инна және ағаның Вова жас қыз туды, бүгін ерте азанда.
- ух, сен!
- Денегалардың бас олардың қазір азғантай, міне біздің әжеміздің және оларға көмектес- жолға қойды. Кәрі кереуетті және балалар ванночканы, бөлек-бөлек дүние-мүліктерді балдырған тапты. Олар барлық арада жақсы күйде. Енді оларды апаға Инна асырту қалайды.
- ал сияқты қызды ат қояды?
- тағы жолға қоймады, бірақ қалайды, сияқты, Полинкой ат қой-.- Добрый день, Витенька.
- Я вижу, ты одна дома. А где родители?
- К бабушке уехали оба. Вернутся только вечером.
- А почему они меня не предупредили, что поедут? Я, может быть, и сам бы бабушку проведал.
- А они сначала не планировали ехать. Потом бабушка позвонила, просила, чтобы они приехали, помогли ей. Ей нужно, чтобы папа старую детскую кроватку собрал и отвез, куда нужно.
- Кроватку? Зачем?
- А, Витя, ты ведь еще не знаешь! У тети Инны и дяди Вовы родилась маленькая девочка, сегодня рано утром.
- Ух, ты!
- Денег у них сейчас мало, вот наша бабушка и решила им помочь. Нашла старую кроватку и детскую ванночку, разные вещи для малыша. Они все в хорошем состоянии. Теперь хочет переправить их тете Инне.
- А как назовут девочку?
- Еще не решили, но хотят, вроде, Полинкой назвать.