Вось і настала доўгачаканая вясна. Колькі радасці яна нясе з сабой. Па зямлі пабеглі звонкія раўчукі. Спачатку іх было мала, але з кожным днём яны ўсё часцей і часцей прарэзалі лёд сваімі струменьчыкамі. Птушкі прылятаюць, песні пачынаюць спяваць. А мы з хлопцамі птушкам дапамагаем, будуем ім шпакоўні, для іх хаткі, каб было ім ўтульна. Усё прыходзіць у рух: мітусяцца на галінках птушкі, весела, хутка снег і лядзяшы растаюць. З дахаў капае вада. Снег яшчэ хаваецца ў цёмных кутах, не хоча зразумець, што з кожнай гадзінай гурбы становяцца менш, не схавацца ім ад цёплага, доўгачаканага сонейка.Дні становяцца даўжэй і святлей. Радуюцца надыходзячай вясны і людзі. На тварах ўсё часцей з'яўляюцца ўсмешкі. Больш за ўсё радуюцца вясне хлопцы.Можна зняць цяжкія футры, надзець гумовыя боты і весела хадзіць па лужынах, пускаць караблікі. Неўзабаве з-пад зямлі выглянуць першыя нясмелыя зялёныя травінкі, набрынялыя ныркі на дрэвах лопнуць, і з'явяцца дзівосныя зялёныя лісточкі. На змену беламу і шэраму прыходзяць зялёны і блакітны колеры. Нават як то нам вясной ўсім становіцца весялей і прыемней на душы. Калі ўсё вакол прачнулася, і адзін аднаму ўсміхнулася, раўчукі звіняць вакол: "абудзіць хутчэй, сябар!". Свеціць сонейка ў вочы, значыць, да нас прыйшла: Вясна!!!