"Ер үшін бір мақсат бар, әрекет қылмақ ел үшін..."
"Ер", "ерлік" туралы эссе жазбас бұрын, осы сөздің тереңіне үңіліп көрмекші болдым. Бұл сөздерді естігенде Б.Момышұлы, Әлия, Мәншүктер немесе Қабанбай, Наурызбай сынды батырлардың ерлігі ойға келеді. Әрине, бұл ерлердің ісі мәңгі өшпеске айналған. Олардың алдында мәңгі бас иіп өтеміз. "Ал, сонда бүгінгі күнгі ерлік қайсы?" деген сауалға жауап іздедім. Ұлы ақын Абайдың өлең жолдарына арқа сүйесем, бүгінгі күннің нағыз ері әрекетін ақылға салып, әр қадамын ойлап басатын адам секілді. Бүгінгі күні көпшілік ашуға бой алдырып, айтқан сөзіне, істеген ісіне жауапкершілікпен қарамайды. Пайдалы іс қылып, ақылмен сөз сөйлеп, ардақты ата-ананы қадірлеп, достықты жоғары бағалап, Отан деген қасиетті ұғымды қастерлеп өтсе, міне, осы ерлік емей немене? Ерлік жасау үшін күш те, білек те керек емес. Ақын Абай "Ақыл, қайрат, жүректі бірдей ұста, сонда толық боласың елден ерек..." демекші, әр адам ақыл, қайрат, жүректі бірінен-бірін артық, не кем қылмай тең ұстаса, осы үшеуі еліне пайдасы тиер талай игі істерге жол бастар еді. Міне, меніңше, ақыл, қайрат, жүректі бірдей ұстаған адам нағыз ер.