Дзень становіцца ўсё даўжэйшым, а ноч - усё карацейшай. Ўстаеш раніцай - ужо светла. Вяртаешся ўвечары дадому - таксама светла. Зіма канчаткова не саступае са сваіх пазіцый, таму на вуліцы то цяплее, то халадае. Паўднёвы вецер прыносіць з сабою аблокі, а паўночны - цёмныя хмары. Уначы холадна, таму лёд, які за дзень падтайвае, за ноч зноў падмярзае. Ідзеш - і лядок пацешна храбусціць пад нагамі. Але апоўдні гэта ўжо не лёд, а вада. Я люблю вясну такой, якая яна ёсць: і яснай, і хмурнай.