Мен оның түнін сүйем, күнін сүйем,
Ағынды өзен, асқар тау, гүлін сүйем,
Мен оның қасиетті тілін сүйем,
Мен оның құдіретті үнін сүйем.
Бар жәндігін сүйемін қыбырлаған,
Бәрі маған: «Отан!» деп сыбырлаған
Жаным менің,
Кеудемді жарып шық та,
Бозторғайы бол оның шырылдаған!
Отан!
Отан!
Бәрінен биік екен.
Мен оны мәңгілікке сүйіп өтем.
Отанды сүймеуің де күйік екен,
Отанды сүйгенің де күйік екен... ну или вот еще тебе Отанды біз атамекен Деп аялап атаймыз, Өйткені оны мекен еткен Бабамыз бен атамыз.
Отанды Жас, кәріміз де, Туған жер деп сүйеміз, Өйткені онда бәріміз де Туып, өмір сүреміз.
Отанды әркім анасындай Қастерлейді, бағалап. Өйткені, Отан баласындай Бізді өсірер аялап.
Отан деген – атамекен, Отан деген – туған жер. Отан – ана, Отан – үлкен Қазақстан – туған ел!