Сонымен, тоқсан ауыз сөздің тобықтай түйініне келетін
болсақ, ата-ананы сыйлап құрмет тұту, қартайғанда асырап бағу - жер-дүние
жаралғаннан бері қалыптасқан имандылық жолы, еш бұзылмайтын жол екенін
біліңдер, құрбылар! Қартайғанда барар жері, басар тауы жоқ қарттар үйіндегі
қариялардың ұлы мен қызына, яғни шұбар жыландарға ұқсамайық. «Алты аға бірігіп
әке болмас, жеті жеңге бірігіп ана болмас» дегендей ата-ананың қаншалықты
бағалы жандар екенін түсінейік. «Көргенді көгершін әке-шешесінен үш бұтақ төмен
қонақтайды» дейді жапон мақалында. Ал қазақтар «әркімнің әке-шешесі өзіне
әулие» дейді. Өкінішке орай, ата-ананың қадірін уақытында білмей, соңынан опық
жейді. Бірақ ол кезде бәрі кеш. Дүние кезек. Сен де өмір бойы жас болып
тұрмайсың. Сен ата-анаңды сыйласаң, сені балаларыңда қартайғанда аялап күтіп,
бағып-қағатын болады. «Бағатын бала болса, өлетін кәрі жоқ» дейді бабаларымыз,
немесе «Атаңа не істесең, алдыңа сол келеді» дейді.
Психолог ғалымдардың айтуынша адамдарға қартайғанда өздерін
қажетсіз сезініп жалғызсырамауы үшін үлкендерге керегі баласының жұмсақ мінезі
мен жылы лебізі екен.
Туыстар, достар, таныстар мен замандастар! Жылырақ
сөйлесейікші бір-бірімізге. Көлеңке түсірмейікші жарқын жүздерге, жас
толтырмайықшы қара көздерге. Қарттарымыз бүгін бар да ертең жоқ, сондықтан да
сыйласайық тіріде.