Без шапки, у адной гимнасцёрцы, Василь з усяе силы працавау веслами.
Жанчына, гадоу на сорак пяць, прыязна паглядзела на мяне.
Над зялёным лугам, усыпаным розными кветками, гули пчолы.
Вёска стаяла памиж балота, парослага густою лазою и алешникам.
Працяты марозам, снег хрустка скрыпеу пад нагами дзеда Талаша.
У вячэрним паветры, крыху вильготным ад близкай раки, прыемна пахне шыпшынай.
На паляне, пакрытай буйными кроплями расы, стаяли дзве казули.
Вечар, цихи, цёплы, ахутвау змрокам зямлю.