Баяғыда түлкi мен аю болыпты. Олар күнде балық аулапты.
Бiр күнi оларға бiр қыз келдi.
– Сәлеметсiздер ме! Не iстеп жатырсыздар?
– Кет, қыз, сенiң шашың ода-дода, балықты қорқытасың, – дедi түлкi.
– Жоқ, бұл қыз ода-дода емес, ол бұйра, – дедi аю.
Бiр уақытта жел тұрды, қар жауды. Қыз тоңды. Аю өз тонын қызға бердi. Қыз үйiне келдi.
– Сен тонды қайдан алдың? – дедi шешесi.
.
– Аю бердi.
– Аю жақсы екен, оны қонаққа шақыр, – дедi шешесi.
.
Аю қызға қонаққа келдi. Аю және қыз шай iштi, балық жедi. Сосын қыз аюға үлкен балықтарды бердi.
– Балықтарды балаларыңызға апарыңыз, – дедi қыз.
– Рахмет! – дедi аю.
Жолда аюдың алдынан түлкi шықты.
– Аю, сен балықтарды қайдан алдың?
– Бұйра қыз бердi, – дедi аю.
Түлкi қызға келдi.
Лиса к девочке пришла.
– Бұйра қыз, маған балық бершi. Менiң де балық жегiм келедi, – дедi түлкi.
Қыз үндемедi, есiктi ашпады.
"Аю өте қу. Бұйра қызды мақтап, балық алды", – деп ойлады түлкi.
Ал аю қу емес, ол мейiрiмдi болды.
.