Пра не ў даўнія часы было, У спрадвечныя гады, не ў трыдзевятым царстве, трыдзесятым дзяржаве, а толькі жыла-была Клетка маладзіца ў чалавечым арганізме. І была яна стройная, юна і прыгажосці незвычайнай.
Жыла, не тужила. З суседнімі клеткамі-сяброўкамі мела зносіны. Жыццём атрымлівала асалоду ад.
Здароўем выдатным нададзеная была, актыўная і пазітыўная. А ўсё таму, што тонус свой фізічнымі нагрузкамі падтрымлівала, Вага пад кантролем трымала
Але галоўнае, каб харчаванне было збалансаваным. І ў харчаванні клетка выконвала рэжым – ела рэгулярна ў адзін і той жа час.
Штодня Клетка-маладзіца атрымлівала вавёркі для свайго росту.
lДля таго каб скура была пяшчотнай і эластычнай, а самой быць юнай Клетка карысталася толькі карысным тлушчамі.
Энергію клетка атрымлівала толькі з павольных вугляводаў.
Не заменимую клятчатку, вітаміны, мінералы ёй давалі садавіна, гародніна, ягоды.
Як нектар піла найчыстую ранішнюю расу на працягу дня 1.5-2 літра маленькімі глыточкамі.
Ні аб чым ну тужила Клетка-маладзіца, ні клопатаў не трывог не ведала, ні смутку, ні гора, не ведала.
Але аднойчы ў жыццё юнай Клеткі уварваўся Свабодны радыкал...
Окрутил яе, охмурил сваімі чарамі
Частаваў ён яе заморскімі прысмакамі,
Прадуктамі невядомымі
Опоил атрутай шыпучыя
Унёс разлад у распарадак....