Васіль Быкаў
"Сотнікаў"
1) Замковы зрэагаваў у час, стрэл зноў аглушыў, але гэты раз ён паспеў
адхінуцца і за пылам ад стрэлу ўбачыў — тое, што за секунду да таго было
танкам, хруснула, нібы шкарлупіна ад яйка, і ад нутранога магутнага
выбуху буйнымі часткамі разляцелася ў бакі.
2) Рыбак, нібы замініраваную паласу, з зацятым страхам перабег тую
праклятую дарогу, так неспадзявана і не ў час выніклую перад імі, і тут
жа выразна адчуў, што зрабіў няўдала.
3) Ён выпусціў
запар тры камяні, немец, ухіляючыся, спехам страляў, Сотнікаў круціўся
доле, бы ўюн, — і ад куль і ад капытоў, на шчасце, яму пасаблялі бабкі, і
ён скакаў вакол іх, нібы заяц.
4) Калі ў камеру вярнулі Рыбака, Сотнікаў, нібы труп, ціха ляжаў у забыцці, прыкрыты шынелкам.
5) Бацькі, напэўна, не было ў ягонай каморцы, адкуль неслася звыклае
рознагалоссе двух дзесяткаў гадзіннікаў — нібы цвіркатанне конікаў у
лузе.