Пан Завальня быў даволі заможны шляхціч, ён жыў на паўночным дзікім баку Беларусі. Пан Завальня любіў прыроду, найбольшай прыемнасцю для яго было садзіць дрэвы. Ён сам нічога не пісаў, але вельмі любіў казкі. Ноччу засынаў, слухаючы розныя гісторыі. Таму кожны вечар хто-небудзь павінен быў распавядаць яму якую-небудзь аповесць, а ён слухаў цярпліва, Калі ж прыязджаў да яго падарожнік, то ён браў яго ласкава, частаваў, пакідаў начаваць, выконваў усе жадункі, абы толькі той расказаў яму што-небудзь. Самым дарагім быў для яго той госць, які мог распавесці гісторыю, быль або анекдот.